Karabezirgan

 

Köyün adı hakkındaki bir rivayet şöyledir. Çok eski zamanlarda köye basma satan birisinin geldiğini ve bu işleri yapanlara, gezici satış yaptığı için Bezirgancı denirmiş. Köyde zamanla konaklamış. Biraz da esmer birisi olduğu için bezirgancı geldi bezirgancı dendiği için köyün ismi Karabezirgan kaldığı söylenmektedir.


Diğer bir rivayet ise şöyledir. Köyün dut arpalığı mevkiinde İranlı esmer bezirgana ait Poyraz çiftliğini, şu anda Tekirdağ belediyesinin kuzey tarafında büyük çınarın altında halen tarihi çeşmesi bulunan Kadı Mehmet Efendi gemilerden bıkıp sakin bir hayat yaşamak için satın alıyor. Ama yöre halkı Karabezirganın çiftliği diyerek ismi öyle kalıyor. Çiftlik altı kez yangın geçirince uğursuzluğa yorumlanarak Mehmet Efendinin oğlu Hasan Efendi tarafından şimdiki yerine kuruluyor. Hasan Efendinin oğulları Ethem ve Hüsnü ağa dır. Yani şimdiki Akbulutlar sülalesi.

Köye yerleşim; 1934 yılında Romanya'nın Silistre vilayeti Hacıvaklar köyünden, Köstence limanından kalkan büyük bir gemi ile göç edilerek önce Tekirdağ'a, sonrasında ise Karabezirgan köyüne yerleşim sağlanarak göçmen mahallesi oluşmuştur. Böylelikle köy yerli mahallesi ve göçmen mahallesi olarak iki mahallelidir. Köyün 1934 yılından sonra ilk dini hizmetlerini göçmen olarak köye gelenlerden merhum Mustafa Anık ve onun sonrasında da oğlu Ahmet Anık 30 yıl görev yapmak suretiyle köy halkına hizmette bulunmuşlardır.

Tekirdağ merkez ilçesi Süleymanpaşa'ya 26 km uzaklıktadır.

Köyün ekonomisi tarım ve hayvancılığa dayalıdır. Köyde tarımsal anlamda ayçiçeği, buğday, kanola ve kısmen pancar yetiştirilmektedir. Hayvancılık olarak ise büyük ve küçükbaş hayvancılığından süt ve et elde edilerek kazanç sağlanmaktadır.

Köyde, ilköğretim okulu vardır ancak kullanılamamasının yanı sıra taşımalı eğitimden yararlanılmaktadır. Köyde eğitim ve öğretim resmi olarak 1955 ve 1956 yıllarında başlamıştır. Önceki yıllarda ise yakın köyler olan Ortaca köyü ve Banarlı nahiyesine gidilerek eğitim sağlanırdı. Köyün içme suyu şebekesi vardır ancak kanalizasyon şebekesi yoktur. PTT şubesi ve PTT acentesi yoktur. Sağlık ocağı ve sağlık evi yoktur. Köye ulaşımı sağlayan yol asfalt olup köyde elektrik ve sabit telefon vardır.

2019 yılı nüfusu 123 kişidir.

6 Aralık 2012 tarihinde Tekirdağ’ın Büyükşehir statüsü kazanmasından sonra tüm köyler mahalleye dönüşmüştür.